groet de dweilende schoonmaakster mij, terwijl het warme windje in de centrale hal mijn haar uit mijn knip blaast. ‘Bon siman, kon ta?’ In haastige passen loop ik voorbij twee slenterende verpleegkundigen, met op hun achtergrond het grote raam met daarachter het ongeroerde cruiseschip. Over één minuut overdracht, ik zal arriveren ‘on island time’.
Ik ben voor drie weken weer terug op Curaçao om in Curaçao Medical Center te ondersteunen in de COVID-crisis. Begin april ontstond hier een enorme besmettingspiek, waarbij op het drukste moment 133 patiënten waren opgenomen, van wie 44 op de Intensive Care (normale capaciteit: 10 bedden). In vlot tempo werden verpleegkundigen en artsen ingevlogen via ons ministerie van VWS en twee internationale hulporganisaties. 9 IC-patiënten werden overgevlogen naar Aruba. Dankzij een strenge lockdown (avondklok vanaf 19.00 uur, stranden dicht, o.b.v. kenteken 2 keer per week toegang tot de openbare weg) en een vlot opgezet vaccinatieprogramma (momenteel 51% van de 125.000 inwoners tenminste 1 vaccin ontvangen en 28% volledig gevaccineerd) zijn de COVID-gevallen nu gelukkig weer dalende.
Het is geweldig om weer terug te zijn! Zeven jaar geleden had ik hier mijn eerste baan als anios interne geneeskunde, destijds nog in het naastgelegen en inmiddels leegstaande St. Elisabeth Hospitaal. Ik denk nog dikwijls dat hier mijn voorliefde voor de acute geneeskunde is ontstaan. Doordat patiënten hier vaak pas laat medische hulp zoeken en verpleegkundige bovendien niet altijd goed getraind zijn in het herkennen van de vitaal bedreigde patiënt, zie je ziektebeelden hier in een veel gevorderder stadium. Ik had na dat jaar nog nooit een sepsispatiënt gezien die zich niet in shock presenteerde. Een diabetisch ketoacidose met een pH van 6,8, een hyponatriemie van 101 mmol/l of een gastro-intestinale bloeder met een Hb van 1,8 mmol/l is hier niet ongewoon. Mijn reanimatierecord was destijds 4 patiënten in één 12-uurs dienst, overigens niet in de laatste plaats doordat door culturele overwegingen slechts beperkt NTBR’s worden afgesproken. Ik herinner me het jaar als keihard werken in bovendien lange en frequente diensten, maar door de tropische setting daarna ook mogelijkheid tot keiharde ontspanning.Stiekem vind ik het wel jammer dat ik net te laat ben voor de extreemste COVID-hectiek met het knalharde werken in een saamhorig team, waarvan ik in zo’n fijne flow raak. Maar ach, ik kan nog steeds mijn steentje bijdragen en leer ondertussen veel van de Antilliaanse, Colombiaanse, Amerikaanse, Argentijnse en Spaanse intensivisten. En na onze Nederlandse lockdown is dat zwemmetje in de infinity pool bij ondergaande zon met uitzicht op de Caribische zee nog steeds enorm genieten!
Ayo!Linda
Nb. Enthousiast geworden en zie jij een stage op Curaçao ook zitten? Je kunt hier je opleidingsstages (van 4 maanden) consulten, nefrologie, infectieziekten en oncologie volgen. Overleg met je opleider over de mogelijkheden van een buitenlandstage.
